Al in het begin van de twintigste eeuw verschenen bij het industriespoor de eerste locomotieven met een verbrandingsmotor. In tegenstelling tot de hoofdspoorwegen, waar de stoomlocomotief nog vele jaren zou heersen, ontdekte men vooral bij het lichte smalspoor al snel de voordelen van deze motorlocomotieven. Ze konden door ongeschoold personeel worden gereden en waren bovendien stukken goedkoper in het gebruik dan stoomlocomotieven.
Bij het industrieel smalspoor werd de baan vaak niet al te secuur neergelegd. Om de locomotieven toch zo goed mogelijk in de rails te houden, werden ze meestal uitgevoerd met slechts twee assen.

Een van de Nederlandse locomotieffabrieken was de firma Ducroo & Brauns in Amsterdam en Weesp. Tussen 1922 en 1963 werden bij het bedrijf ongeveer 400 locomotieven gebouwd, waarvan de meeste bestemd waren voor gebruik in de industrie. Het waren zowel stoom- als diesellocomotieven. Diesellocomotief Strijland 10 werd in 1939 gebouwd door de vestiging van Ducroo & Brauns in Amsterdam, met het fabnrieksnummer 327. De motor voor de locomotief werd geleverd door de bekende motorenfabriek Kromhout in Amsterdam, in die tijd een buurman van Du Croo & Brauns. Tot ongeveer 1970 was de locomotief is gebruik bij aannemersbedrijf Strijland in Uithoorn, die de locomotief op diverse bouwkundige werken gebruikte voor voor de aan- en afvoer van bouwmaterialen.

Diesellocomotief Strijland 10 als Railmonument

De locomotief werd na 1970 opgenomen in de collectie van de Stichting Nationaal Smalspoor (Stoomtrein Katwijk - Leiden) te Valkenburg (ZH) en daar dienstvaardig gerestaureerd. Als product van twee legendarische Nederlandse fabrieken van transportmiddelen is dit object een atrractief onderdeel binnen de collectie van het museum.