In 1908 ging de eerste elektrische trein rijden in Nederland op een nieuwe spoorwegverbinding tussen Rotterdam, Den Haag en Scheveningen. Pas na samenwerking van de verschillende spoorwegmaatschappijen in de "Nederlandsche Spoorwegen" in de jaren 1920 kwam het bestaande spoorwegnet voor elektrificatie aan de beurt. Deze ontwikkeling luidde het einde in de het tijdperk van de stoomlocomotief.

In 1924 werd als eerste het traject Den Haag-Leiden geëlektrificeerd. Vooruitlopend op de toekomst bestelden de NS toen ook al een groot aantal personenrijtuigen voor geëlektrificeerde trajecten. Deze rijtuigen waren op een erg hoekige manier geklonken en kregen al snel de bijnaam 'Blokkendoos'.

Toen de belangrijkste spoorlijnen in het westen van het land geschikt waren gemaakt voor de elektrische trein, reden deze rijtuigen in dit hele gebied rond. Uiteindelijk deden ze door het hele land dienst. De laatste 'Blokkendozen' deden dienst als personenrijtuig of werkmaterieel tot in de jaren 1970.

Elektrisch motorrijtuig NS C9002 bleef tot 1981 in gebruik om machinisten op te leiden.

Elektrisch motorrijtuig C9002 als Railmonument

Een werkgroep in de spoorwegwerkplaats te Haarlem heeft na die tijd het rijtuig in de oorspronkelijke toestand gerestaureerd en af en toe komt het in actie op de Nederlandse spoorlijnen.
Het motorrijtuig vertegenwoordigt een belangrijke ontwikkeling in het Nederlandse railvervoer. Het is één van de eerste elektrische rijtuigen die in dienst kwam bij het begin van de grootschalige elektrificatie van het Nederlandse spoorwegnet in de jaren 1920. Het rijtuig verkeeg de A-stasua in het Nationaal Register Railmomonumenten.