Rond 1955 werd zowel in Amsterdam als in Rotterdam het idee verlaten dat elektrische trams uit een motorrijtuig moesten bestaan, eventueel voorzien van een aanhang-rijtuig om meer reizigers te kunnen vervoeren. De nieuwe generatie trams zou een 'gelede tram' worden. Dat wil zeggen: een tram, bestaande uit meer delen, onderling verbonden, zodat de reizigers konden doorlopen. De reden voor deze uitvoering was dat de trams zo meer reizigers konden vervoeren, terwijl ze nog steeds geschikt waren voor het vele bochtenwerk in de steden. Aparte aanhang-rijtuigen waren niet langer nodig.
Behalve gedoe met koppelwerk en dergelijke scheelde dat doorgaans een conducteur en dat was een belangrijke factor in deze jaren van sterk toenemende loonkosten. Zo verscheen in Amsterdam en Rotterdam de gelede tram in het straatbeeld.

In eerste instantie waren die trams 'enkelgeleed', uit twee delen bestaand. In de jaren 1960 kwam daar de 'dubbel-gelede' tram bij, die dus uit drie delen bestond en die nog meer passagiers kon vervoeren. In Rotterdam werd de nieuwe tram deels bij het Duitse Duewag, waar het ontwerp vandaan kwam, en deels bij Werkspoor gebouwd. Naast 36 dubbelgelede kwamen er ook nog 24 enkelgelede trams bij, die in de jaren 1970 overigens ook tot dubbelgelede trams werden verbouwd. Na deze levering konden de laatste vierassers afgevoerd worden. Ooit uiterst modern, hadden deze wagens na meer dan dertig jaar 'hun tijd' gehad.
De Duewag-trams zijn inmiddels ook al weer uitgediend. In de jaren 1990 werd een begin gemaakt met de buitendienststelling.

Interessant is, dat de derde tramstad in ons land, Den Haag, het enkele motorrijtuig nog lange tijd is trouw gebleven. Daar deed de gelede tram pas begin jaren 1980 z'n intrede.

De dubbelgelede tram als Railmonument

De dubbelgelede Duewag-tram is in Rotterdam tientallen jaren een zeer beeldbepalend type tram geweest. Als oudste representant van dit type kreeg het motorrijtuig RET 368 de A-status in het Nationaal Register Railmonumenten.